اولویت صادرات در شرایط کاهش تقاضای داخلی

صادرات غیرنفتی با فروکش کردن آتش جنگ تحمیلی ۱۲ روزه به اولویتی دوباره برای بقای تولیدکنندگان در شرایط کاهش تقاضای داخلی تبدیل شده است. ارزیابی محیط کسب و کار و نقطه نظرات فعالان اقتصادی، این اولویت بخشی را پررنگ‌تر نموده و بر آن صحه می‌گذارد.

از آنجا که هنوز نااطمینانی در فضای اقتصادی کشور وجود دارد و تولیدکنندگان کالا حداقل برای بقا و تامین هزینه‌های جاری و حفظ اشتغال خود نیاز به ایجاد مسیرهای جدید برای فروش محصول دارند و با توجه به کاهش تقاضای داخلی کالاها در شبکه‌های عمده فروشی و خرده فروشی کشور که بازخوردی طبیعی به اتفاقات اخیر است، بهترین راه حل برای نگه داشت و استمرار تولید داخل، صادرات است.

با نگاهی به سابقه تحریم‌های بین‌المللی  و تنش‌های منطقه‌ای مقطعی در دو دهه گذشته، ضرورت برنامه‌ریزی واحد‌های تولیدی در بدو تأسیس و بهره‌برداری و یا بعد از آن برای صادرات درصدی از تولید از جایگاه مهمی برخوردار شده است کما اینکه ارزیابی شرایط تولید کشور در سنوات گذشته نیز نشان می‌دهد که واحدهایی که هدف‌گذاری و استراتژی صادرات را در فرآیندهای برنامه‌ریزی خود لحاظ کرده و اقدام به صادرات بخشی از محصولات تولیدی خود بطور مستمر نموده‌اند در بحران‌های مشابه جنگ اخیر و یا شرایط پیچیده اعمال تحریم‌های خارجی، توفیق و تاب‌آوری بهتر و مناسب‌تری در مواجهه با تاثیرات مخرب تنش‌ها و تحریم‌ها داشته‌اند.

از این‌رو شرکت‌های تولیدی بایستی به موازات تولید برای فروش در داخل کشور، به‌سمت نهادسازی، سرمایه‌گذاری مالی، لجستیکی و انسانی برای صادرات باشند. در این راستا نقش هدایتگری و حمایتی دولت برای تسهیل صادرات و روان شدن دسترسی بنگاه‌های تولیدی به بازارهای هدف بسیار اهمیت دارد. 

بدون تردید ایجاد مسیرهای تازه برای ورود تولیدکنندگان به‌ویژه واحد‌های تولیدی کوچک و متوسط به حوزه فروش صادراتی نیازمند آموزش، بسترسازی و کمک‌های تشویقی است که این مهم به‌واسطه ابزارهای متنوع در دسترس است. استراتژی تولید برای صادرات از محورهای اساسی سیاست جهش صادرات غیرنفتی در برنامه سوم توسعه است که با برنامه‌ریزی‌های کلان در دولت اصلاحات و با پیگیری مستمر و هدفمند مرکز توسعه صادرات ایران فرهنگ‌سازی و عملیاتی شد.

محمود بازاری

مدیر پروژه احیا و راه اندازی دفاتر کالایی سازمان توسعه تجارت ایران

انتهای پیام